jam maken zonder suiker
Jam is een heerlijk broodbeleg, maar met suikerpercentages die wel oplopen tot 60% bevat het wel veel calorieën. Geheel suikervrije jam is niet mogelijk omdat de gebruikte vruchten altijd natuurlijke suikers bevatten die het fruit hun geliefde zoete smaak geven. Deze fruitsuikers, ook bekend onder de naam fructose bevatten met 4 Kcal per gram evenveel calorieën als de toegevoegde glucose suikers. Jam maken zonder suiker betekend dan ook jam maken zonder extra toegevoegde suikers. Er zit wel een duidelijk verschil tussen fruitsuikers en glucose. Fruitsuiker is twee keer zo zoet als glucose, waardoor het met een halve dosering net zo zoet smaakt als een product dat is gezoet met glucosesuiker. Daarnaast wordt fructose langzamer in het bloed opgenomen. Hierdoor blijft de suikerwaarde in het lichaam langer op een gelijk niveau en vertoond minder hevige pieken en dalen.
Vervangen van toegevoegde suikers
voor de bereiding van jam wordt traditioneel geleisuiker gebruikt. Dit bevat de stof pectine die nodig is om de jam dikker te maken. Zonder pectine is de jam te vloeibaar en niet geschikt als broodbeleg. Jam zonder toegevoegde geleisuiker heeft een vervangend middel nodig. Hiervoor zijn verschillende mogelijkheden.
◆Pec, dit is los verkrijgbare pectine. gebruik pec zoals omschreven op de verpakking zonder suiker toe te voegen.
◆Chia zaad absorbeert water. Hierdoor ontstaat er een pudding achtige emulsie.
◆Agar-agar is een geleermiddel waardoor de jam zijn dikte krijgt.
◆Toegevoegd sap van sterk pectine houdende vruchten zoals citroen ensinaasappel
Inmaken en bewaren
Pectine zorgt voor de dikte van de jam en suikers voor de houdbaarheid. Door jam zonder suiker te bereiden is de houdbaarheid beperkt tot ongeveer 3 tot 5 maanden. Natuurlijk zit de jam in een goed gesteriliseerde en afgesloten pot. Omdat de jam na openen slechts een paar dagen houdbaar is in de koelkast, is de jam vaak verpakt in kleine weckpotjes met een inhoud van 80 of 160 of 165 ml. Hierdoor is de kans op verspilling het kleinst.
